Fire walk with me...

Op wat ongetwijfeld de warmste dag van het jaar gaat worden, wil ik het graag even hebben over een onderwerp dat me nauw aan het hart ligt. Warm weer betekent hier ten velde onherroepelijk de fik erin! Het is zo erg dat ik denk dat ik een hersenafwijking heb en dat er op het niveau van mijn zoogdierenbrein een en ander fysiologisch in engrammen is vastgelegd. Het is een soort dwangneurose. Ik moet en zal de barbecue opstarten. Het is evenwel erger dan dat Boppers: ik barbecue in elk seizoen. Er hebben zich zelfs taferelen voorgedaan waarin een lichte sneeuwval werd opgetekend. Ik heb vrienden een tenniselleboog bezorgd door ze urenlang een grote paraplu boven mijn gloeiende houtskool te laten houden. Ik heb waanzinnige constructies gemaakt met plastiek, touwtjes en stokken. En op reis neem ik altijd een rooster en wat ander BBQ materiaal mee.

Nog een bewijs? Ieder jaar houd ik het aantal BBQ's nauwgezet bij. 2008 was voorlopig het beste jaar met twintig kooksessies rond de vuurplaats. En het ziet er naar uit dat 2009 nog beter wordt. Ik hou van de geur van houtskool,de ‘herbes de provence’ op de kooltjes (ook gekend als 'kloterkeskruid' om de evidente reden dat mensen in naburige tuintjes plots meer zin krijgen in een BBQ dan in wat onder hun neus geschoven staat) de heerlijke geuren die opstijgen uit de liefdevol gemarineerde spiesjes, voorgestoomde worstjes in bier, de vis doorregen met ansjovis en look...En met wat zin voor avontuur kun je alles klaarmaken op de BBQ, van mosselen tot een heuse volledige kaas Camembert toe. Met enige gepaste trots, kan ik zeggen dat ik over de jaren heen een zekere ervaring heb opgebouwd met deze bereidingswijze. Want, het kan natuurlijk ook anders. Geblakerde koteletten, rauwe kip of een taaie lamsbout..het kan gebeuren. Als ik dan ergens kom waar de gastheer het barbecuestel heeft bovengehaald, dan kan ik het niet nalaten het proces van dichtbij te volgen en - op wat ongetwijfeld voor die mens een pedant toontje lijkt - wat gepaste tips te spuien. Ik ben daar niet gierig mee. Ik vind dat je kennis moet delen. 'Information wants to be free.'

Het resultaat is wel dat mijn vrienden steeds minder BBQ's inrichten, en als ze het dan al doen, mij in een schortje steken, een zak eten overhandigen en me vragen om dan maar zelf volledig de BBQ te verzorgen. Ik maal er niet om. Voor mij is dit pure ontspanning. Het is een handeling die zowel vernuft, geduld, moed en zelfopoffering vergt. De goede BBQ chef drink niet (toch niet tot aan het dessert) en eet niet mee. Hij of zij is één brok gefocuste aandacht: op de creatie van de juiste warmtezones, de kleur van de as, de gaarheid van de gerechten, de'flow' van het gebeuren (mag een lamskoteletje na een worst - of start men eerst met de spiesjes...- voor alle duidelijkheid men start met de scampi's), het weghouden van spelende kinderen in de buurt, het voorproeven (gebeurt te weinig) en er voor te zorgen dat iedereen 'genoeg' heeft. Dat obscure begrip dat uiteindelijk altijd leidt tot overvolle magen, overschotjes en hoge cholesterolwaarden.
Op het kussen van onze Vlaamse volksaard dromen we slechts twee nachtmerries: dat onze gasten niet 'genoeg' zouden hebben of dat het eten op reis slecht zou zijn!

Maar het is mijn persoonlijke hoogmis, ik dirigeer voor een verzameld publiek en een laaiend vuur een eeuwenoude ceremonie en verhoog hiermee het niveau van harmonie in het universum. Waar mensen samen eten rond een vuur is geen plaats voor na-ijver of afgunst of hoogstaande discussies. Men concentreert zich op het lekkere eten, dat weldadige gevoel in de buik, de rustig voortkabbelende gesprekken, de steeds terugkerende grappen en de warme zon, weerspiegeld in een fris glas rosé...het is het leven zoals het zou moeten zijn.