Het groene gras aan de overkant...

'The Olive farm' (Carol Drinkwater), 'The Ripening Sun' (Patricia Atkinson), 'Extra Virgin' (Annie Hawes), 'Under the Tuscan Sun' (Frances Mayes), 'Spanish Lessons' (Derek Lambert), 'Driving Over Lemons' (Chris Stewart), 'Snowball Oranges' (Peter Kerr)...het is slechts een greep uit mijn verzameling boeken die handelen over het elders opstarten van een nieuw leven of zoals ik ze noem: moderne sprookjes.

Begrijp me niet verkeerd. Dit is helemaal niet pejoratief bedoeld. Maar net zoals sprookjes leren deze boeken ons hoe we beter om kunnen gaan met onze angsten en verlangens en drijven ze op een onbewust reservoir van archetypische figuren. (De oude norse landarbeider wiens kennis van obscure bladluizen je eerste appelsienenoogst redt, de sympathieke dorpsbewoner die vergezeld van een schare kleurrijke vrienden je een nieuw dak helpt leggen net voor een verwoestende hagelbui, de buurvrouw die je introduceert bij de coöperatieve olijvenperser zodat je niet teveel betaalt...ze bestaan echt in die boeken.) Deze vorm van literatuur dient men niet te verwarren met reisverhalen pur sang. Die gaan meestal over een tocht, expeditie of karavaan binnen een context waar men niet overvallen wordt door een plotse oprispende drift om zich ergens permanent te vestigen.

Nee, het gaat hier over lefgozers die de moed hebben uiteindelijk hun droom te volgen en een nieuw bestaan uit te bouwen, meestal in een warmer klimaat. Met restaureert oude dorpshuisjes in Toscane, men overleeft van de opbrengst van een olijventuin, men probeert iets bij te verdienen door een B&B uit te baten of er wordt een wijngaard nieuw leven ingeblazen. Je moet het maar durven. Ik beken, ik was een tijdje verslaafd aan deze vorm van escapisme. Je ligt uitgestrekt in de zetel, buiten regent het, maar het boek neemt je mee naar een zonovergoten plaats waar gemeenschapszin, arbeidsvoldoening, natuurbeleving en authenticiteit troef zijn. Wie is daar niet voor gewonnen? Je leeft mee met de hoofdpersonages die in hun naïviteit en onschuld geconfronteerd worden met initiële tegenslagen maar die er dankzij volharding, naastenliefde en een beetje geluk, toch in slagen een plek onder de zon te bemachtigen waar het goed leven is middels zinvol werk, lekker en gezond eten en pittoreske figuren. Het is zelfs beter dan sprookjes, de boodschap is duidelijk, verandering is mogelijk en wordt beloond.

Maar tussen droom en daad ligt een kerkhof van miskende kansen en mislukte ondernemingen. Voor elke schattig B&B'tje die in het buitenland succesvol wordt uitgebouwd zijn er tien die na het eerste jaar terug op de markt staan. De vele tv-programma's die reality-gewijs koppels volgen die huis of werk in het buitenland ambiëren, spelen hier ongetwijfeld een rol in. Maar is het altijd zo veel beter in het buitenland (buiten het klimaat dan)? Wie kan voorspellen of het nieuwe leven niet wordt gewogen en te licht bevonden wordt in het licht van een zorgvuldig opgebouwd fantasma dat veelal de confrontatie met de realiteit niet overleeft. Moet men dan maar zijn of haar dromen laten varen, moet men zich bij dat legioen van mensen voegen die de schouders ophalen en meewarig glimlachen? Helemaal niet! Wanneer men, naast zijn hoofd in de wolken, ook zijn voeten stevig op de aarde kan houden, dan is succes binnen handbereik...zo leren ons deze boeken toch. Dus boppers, volg die droom, ga die B&B uitbaten of dat fruit telen. De beloning kan groot zijn. Lukt het niet kun je er nog altijd een boek over schrijven.