Alles over hardlopen

Hoe begin je te lopen? En – wat belangrijker is – hoe blijf je lopen? Voor mij bleek het lopen een manier om van het roken af te raken. Na meermaals een poging te hebben ondernomen om af te kicken, bleek een combinatie van lopen, veel fruit en douches uiteindelijk succesvol om me van een jarenlange verslaving af te helpen. Ik merkte dat het plezier van het lopen langzaam het genot van een sigaret ging overstijgen. Ik ben nu niet de gereformeerde pezewever die iedereen wil overtuigen om met het lopen te starten en de sigaret te laten. Ik zeg niet neen tegen een zeer sporadische sigaar en hoewel ik zeer blij ben dat de restaurants tegenwoordig rookvrij zijn, vind ik ook dat men de rokers wat te veel in het vizier neemt. Tenslotte moet eenieder maar voor zichzelf uitmaken hoe hij met zijn genot omgaat...

Maar roken is in fine maar een gevoel, een rebus, een doorsteekje naar een symbolische ruimte waar het ‘idee’ van het roken ons een gelukkiger, zelfzekerder, meer ontspannen, viriel en enigmatisch ‘ik’ voorspiegelt dat zich langzaam vastlijmt in onze zenuwbanen, waar we het verwarren met nicotineafhankelijkheid. Dit verklaart waarom ik na al die jaren – wanneer alle nicotine reeds lang uit mijn lichaam is gespoeld - nog zin kan krijgen in een sigaret wanneer dit in een zeer symbolisch geladen sfeer in beeld, woord en geluid samenzweert, zoals in een goeie film…wanneer de mysterieuze femme fatale een sigaret opsteekt en de camera ons oog richt op de blauwwitte rookslierten die sierlijk opstijgen vanuit de gloeiende askegel van een sigaret tussen knalrode sensuele lippen. Wanneer je dit eenmaal beet hebt, volstaat het meestal een andere symbolische ruimte voor je uit te houwen..van ‘roker’ naar ‘loper’ in mijn geval.

Iemand die mij daar heel goed mee heeft geholpen is James Fixx, de schrijver van twee basiswerken over het hardlopen: 'Alles over hardlopen, deel I en deel II'. Duidelijk, niet? Zoals steeds wanneer ik iets nieuw aanvat, probeer ik er zoveel mogelijk over te lezen. Ik weet wel dat sommige zaken zich niet uit boeken laten leren maar…’come prepared’ is Boekenknuls motto. Dus leerde ik alles over voeding, wedstrijdlopen, de werking van het hart en de spieren, de relatie lichaam / brein, het effect van het hardlopen op het lichaam, calorieën, trainingstechnieken, hoe te reageren als er honden achter je aan zitten etc…en dat alles vooraleer ik één meter had gelopen. Maar goed, ik was mijn symbolische ruimte aan het uitbouwen. Telkens als ik zin had in een sigaret dan nam ik de boeken van Fixx vast.

De eerste keer liep ik vijf minuten en vroeg me af waaraan ik was begonnen. Na enkele weken liep ik twintig minuten en een aantal maanden later liep ik voor de eerste keer een wedstrijd mee: de 5K van Gent. En door Fixx kon ik meepraten met de beste loopgoeroes! Het uiteindelijk resultaat was dat ik me veel beter voelde, en niet alleen na het lopen maar ook tijdens het lopen. Die mysterieuze ‘runner’s high’ heb ik nog niet veel mogen ervaren maar het lopen laat ons ontegensprekelijk genieten van een soort van parallelle wereld, waar de bomen groener zijn, de lucht blauwer, de regen natter en de zon feller. Een wereld waar alles zich samenbalt in het simpele plezier van eens voluit te gaan...met bonzend hart en onbezonnen simpelheid van geest. Om dan aan de aankomst naar adem te staan happen als een vis op het droge. Later kwamen de 20K wedstrijden en daarna de marathons – maar mijn wedervaren op deze afstanden spaar ik voor een andere post.

Na jaren te hebben moeten luisteren naar mijn gezaag over het lopen is mijn vrouw er uiteindelijk ook mee begonnen. De plaatselijke loopclub, een goede Finse piste en een loopmaatje waarmee ze kan bijpraten, was alles wat ze nodig had. Ikzelf ben eerder een solitaire loper maar loop graag voor de verandering eens met de clubleden van de marathonclub (MMC) of met andere vrienden. En deze middag loop ik zoals ieder jaar opnieuw in Gent en dan moet ik altijd terugdenken aan die beginjaren, met mijn neus in de –intussen verouderde – boeken van Fixx, blij als een kind met de resultaten van mijn eerste wedstrijd.

Ondertussen ben ik wel wat wijzer geworden en moet ik niet zo nodig nog een beste tijd lopen. Gewoon eens goed doorlopen samen met duizenden andere zwetende, puffende en hijgende lijven, even gek van het lopen als ikzelf, onder de bewonderende en verbouwereerde blikken van de toeschouwers en supporters. Allen deelachtig aan een grote communale en collectieve orgiastiche, bevrijdende cocktail van hormonen, adrenaline en endorfines. Dus boppers, doe jullie een plezier: Start to Run!